çok eksik, çok yanlış şeyler oluyor.

olmaması dileğim, olmamasını düşündükçe oluyor.

yoruldum, üzülüyorum.

öyle böyle, 3~5 kelimeyle anlatılır değil.

ruhumun sınırlarını ucu dengesizce kırılmış bir bıçakla çiziyor biri. bastıra bastıra.

içime akıtıyorum göz yaşlarımı, bir müddet dayanabiliyorum sabretmeye, bırakıveriyorum aniden.

kusmak istiyorum; ciğerlerimden, beynimden.

çok üzgünüm.

mutsuzluğum bu yüzden.

okunmaya değer görülmeyen notlar aslında sevgi, aşk ibreli..

sinir öyle lanet bir çamur ki, bir dokununca yıkanıncaya kadar her yere bulaşmış oluyor.

siliveriyorum hepsini değmez naralarını sessizce patlatarak gözyaşlarımda.

kızıyorum kendime bu sefer.

altına nazaran değer biçmeye çalıştığım bir durum varmışçasına..

olmaz, olamaz ki..

ben çok yorgunum..

kendimden..

herkesten..

düşünmekten..

bir anlık da olsa düşünmemek için düşünmekten..

ironilerden..

hayallerimin gerçek olamayacağından, yapamayacağımdan..

istediklerimin, artık istediklerim olduğunu kendime kanıtlamaktan.

sonuca dair uygun bir sebep üretmekten..

ben varım, biraz da olsa kalan ben..

ben yeterince kötü davranıyorum kendime.

lütfen..

lütfen, iyi davranın..