insan ne garip..
dün dünya başına yıkılmış gibi davranırken, bugünü mutluluk dolu gülücüklerle yapılandırmak için görmezden geliyor öncesini..
iyi de yapıyor. :)
ama..
bunu yapabilecek gücü bulabilmesi, "yürü bee", "arkandayım" naralarını içten içten duyabilmesi için bir şeylere ihtiyacı var.
Kara Şövalyem 'e baktığımda, O elimi tuttuğunda işte ben de böyle hissediyorum..
içten içe.. :p
öğrendim ki; aşk lezzetlerin en uç noktasıymış..
bazen acı, ama en çok dondurmalı musçoklet gibi..
hımhh..
yummy.. ;)