3 günlük dönem..
 (anlamış gibiyim..
anlatmış gibi olmayı da diliyorum ama, istediği şeklide yaşamayı tercihi yapabilitesi çok daha yüksek halde mümkün olduğundan insanın çabalamalı mı, yoksa bırakmalı mı diye de sorgulamıyor değilim bu halleri, edaları, işve ve nazları felan..)

tövbe yarepbim, nasıl oldu o öyle?!
hatırlamıyorum ne yazdığımı..
o kadar mı özlenmiş bu.. :)




içimi kıpır kıpır ettiren, gecemi huzura kavuşturup, gündüzüme tekrar güneş'in doğmasına sebep olan sevdiceğim geldi.

mideme kramplar girdi, kelebekler arsızca vuruyordu kanatlarını..
ayaklarım kendine öyle kısır bir rota belirlemişti ki, karşı konulamaz şekilde 5 adım ileri, 1 dönüş, 5 adım geri..
gözüm yolda, göreceğim otobüsü diye, çıkmadık kaz ayağı kalmadı gözümün kenarında.. :p


3 gün, 3 dolu dolu gün..


birkaç hafta daha idare eder bu beni. haberin olsun viktorish .. ;)



metalik deloreanımızla bekliyorum tez vakitte yeni kavuşmayı..