Muratıma..

öyle bir hata yaptım ki..
öyle bir hata..



konuyla ilgisi değil aslında hata, anlatış şeklinde..




5 sene evvel hayranlıkla başladı hikayem platonik olarak..
1 sene ara oldu..
3 sene evvel bir Aşk yeşerdi kalbimde "sırılsıklam Aşk" ya da "körkütük Aşk"..

şükrediyorum olan her şeyi de göze alarak; şükrediyorum Murat olmasına İlk Aşkım'ın..





ben çok sevdim, çok aşıktım Murat'a.
ama şimdi bir başka seviyorum..
anlasın beni istedim, büyüdüğümüzü..


farklı olduğumuzu..




sözlerimi geri alma şansım yok..
sadece doğru anlamı kazandırmak için aslında bu isteğim..




"Ben seni çok sevdim Murat, eskisi gibi sevmiyorum şimdi" deyince ölüm enseme saplandı anlamını bilip de yalnış kelimeleri seçmiş olmanın verdiği kırıklarla..




ben seni bir başka seviyorum, eskisi gibi değil..
düşünerek seviyorum, bilerek, isteyerek, güvenerek.
sadece "Yakışıklı ve karizmatik Murat" diye değil..



halini seviyorum, hayata bakışını, bana dokunuşunu..


ben SENİ EŞİM OLARAK SEVİYORUM artık..
ruh eşim, hayat eşim, ten eşim..



bilerek seviyorum..
çok isteyerek..


her zaman ilk olan sen, ilk olabilecek kadar güvendiğim sen için seviyorum seni Sevgilim..




yanlış anlatmamdan ötürü öyle suçlu hissediyorum ki kendimi, öyle bitkin..
affet beni..




seni kırmayı hiç istememiştim, istemezdim..

affet..




" if I wanted silence

I would whisper
And if I wanted loneliness
I'd choose to go
And if I like rejection
I'd audition
And if I didn't love you
You would know "