evden dışarı çıkamıyorum, çıkamayacağımdan değil, depresfi ruhani bir durum içinde çıkmak istemiyorum..
tüm gün boyunca kullanacağım saç modelini, önceki gece yatmadan tepemde topladığım saçlarım oluşturuyor; tiftik tiftik bazı kısımları..

kabul ediyorum, tamam, gelemeyin üstüme..
hassasım, alınganım..
sanırım depresyondayım yıllar sonra..

nokta

yalnızım, yalnız hissettiğimden.

uykuya karşı gücümün, hakkımın olmaması o kişide ne kadar acı bilemezsiniz..
boktan farkım yok mu benim?
yok anlaşılan..

yeter..
ağlamak istemiyorum artık, istemiyorum..

inanmıyorum, tatmin olamıyorum cevaplardan-mazeretlerden..