ankara kara teslim oldu..
kendi başına, efkarından müzik çalıyor sokaklarında..



gözlerini kapatıp, klipler çeviriyor her kar tanesiyle..




bakınca camdan dışarı..

kardan adam ve kardan kadın şişme bebekleri olarak kar altında kol kola girmeye başardığımızı..
her yerimize kar girebilme ihtimaline karşın, kelebek yaptığımızı..
etrafa gizlice bakınıp, bir çöp kenarında sağlam bir poşet bulup, "araba geliyo muuuooooo? aaaaaaaa!!" çığlıkları eşliğinde kaydığımızı..
gülerken, burnumuzun sümük istilasına uğraması üzerine daha fazla gülüp, daha çok istilaya sebebiyet verişimizi..
sonra birbirimize bakıp, bir şey söylemeden öpüştüğümüzü..
ve tesadüftür ki bir sokak lambası altında oluşumuzu..



görebiliyorum hepsini..
bir eksiğim var ankara'da, o da sensin..